Laatste wens van heilige Emmanuel eindelijk verhoord

Zalig verklaard, begraven in Aduard op de plaats waar hij dat graag wilde. Emmanuel van Cremona, een ltaliaanse bisschop, rustte 642 jaar in vrede tot een archeoloog in 1940 met zijn stoffeliike resten aan de haal ging.

ADUARD - Zeventig was hij, toen hij na een vermoeiende reis in 1295 bij het klooster van Aduard arriveerde en voor het hoofdaltaar van de kruiskerk zijn stok verhief en langzaam sprak: "Dit is mijn rustplaats van eeuwigheid tot in der eeuwigheid; hier zal ik wonen wanneer ik zal zijn uitverkoren."

Emmanuel van Cremona, bisschop uit Italië en bij leven al een legende, wees zelf de plaats aan waar hij later in vrede wilde rusten. In 1298 stierf hij en werd gehoor gegeven aan de wens van de bisschop. Tot een archeoloog in 1940 de stoffelijke resten van Emmanuel van Cremona naar boven haalde en schonk aan het klooster Onze Lieve Vrouwe van Sion in Diepenveen. Zondag keert Emmanuel terug naar Aduard. Voorgoed.

De schrijn met zijn stoffelijke resten wordt zondag tijdens een oecumenische vesperdienst in de Abdijkerk in Aduard door de abt van het klooster in Diepenveen overgedragen aan Davien Vonk, voorzitter van de stichting Museum Sint Bernardushof, het museum dat geheel gewijd is aan de historie van het Aduarder klooster.

De schrijn krijgt een plaatsje in de Abdijkerk, het enige gebouw in Aduard dat nog herinnert aan de tijd van het Cisterciënzer klooster in de Groningse plaats onder de rook van de stad. Dat is minder vanzelfsprekend dan het op het eerste gezicht lijkt. Want de kerk is tegenwoordig in ge bruik bij de Hervormde gemeente. Maar over zowel de dienst als de plaats die de schrijn in de voorhof van de kerk krijgt, is volgens Davien Vonk in een constructieve sfeer overleg gevoerd.

Vonk is dolblij met de 'terugkeer' van de zalig verklaarde bisschop. "Wij willen met ons museum op een zo breed mogelijke wijze aandacht besteden aan de geschiedenis van het Cisterciënzer klooster in Aduard. Het enige dat wij in ons bezit hebben is een beschrijving van Emmanuel van Cremona door een monnik. Maar die beschrijving is opgenomen in een tamelijk moeilijk boekwerkje. Voorwerpen die aan hem herinneren hebben we niet."

De bisschop zal nimmer bevroed hebben dat hij na zijn dood nog twee keer op reis zou gaan. Verantwoordelijk daarvoor is professor Van Giffen, die in juni 1940 met succes een opgraving deed naar de schrijn van de bisschop. Twee jaar later schonk hij de stoffelijke resten aan de Abdij van Sion in Diepenveen, dat net als het klooster in Aduard behoorde tot de Cisterciënzer kloosterorde. "Met opgravingen ging men ruim viftig jaar geleden heel anders te werk dan tegenwoordig. Elk voorwerp dat naar boven werd gehaald, ging vervolgens zijn eigen leven leiden. Gelukkig hadden de monniken van Onze Lieve Vrouwe van Sion in Diepenveen wel het historisch besef dat de schrijn van Emmanuel van Cremona thuishoorde in Aduard", aldus Vonk, die verwacht dat de 'thuiskomst' van de bisschop zal leiden tot een toename van het aantal bezoekers van het museum. "Want wij praten over een bisschop die in de katholieke wereld echt iets heeft betekend."