Aduarders verhuizen naar Canada: 'Dáár ligt onze toekomst'

(Dagblad van het Noorden, donderdag 2 oktober 2003)

Door Sander Koenen

ADUARD - Van verhuisdozen en bubbeltjesplastic is nog geen spoor te bekennen in huize Raven. Maar dat zal niet lang meer duren. Over ruim twee weken verruilen Wietze, Leny en vijf kinderen hun boerderij in Aduard voor eentje in het Canadese Ontario, want daar is het goed boeren.

Tien keer groter dan wat ze nu hebben, is hun lap grond in het dorp Belwood. Dat geeft dus flink veel ruimte voor vleesvarkens, akkerbouw en de net in Canada geintroduceerde Texelse schapen. "Eén van de redenen voor ons vertrek is dat de Nederlandse overheid het kleine boerenbedrijven bijna onmogelijk maakt voort te bestaan. Een andere, is de drukte van de combinatie gezinsleven, een baan en dan ook nog een parttime boerenbedrijf."

Fulltime boer zijn, met daarnaast een actief sociaal leven, dat is de droom van Wietze en Leny Raven. Canada lijkt daarvoor de uitgelezen plek. Voordat ze die beslissing namen, ging het echtpaar twee keer kijken. Eerst een rondje op bezoek bij emigranten, om ervaringen te horen. Daarna kijken bij boerderijen die te koop stonden, om te zien of er iets tussen zat. En dat zat er. Een prachtig huis, wit met donkerrode luikenen twee stallen. Leny: "Bij sommige boerderijen zeiden we tegen de makelaar: rij maar door, dit wordt het toch niet. Een plek moet je meteen bevallen, je moet denken: ja, hier wil ik wel wonen."

Vooral de Canadese mentaliteit spreekt de Ravens aan. Kom je zonder uitnodiging op bezoek, dan wordt er koffie gezet en soms de barbecue aangestoken. "Daar is nog tijd, mensen maken zich minder druk", weet Wietze. De kinderen zien het ook wel zitten. Anne (10) vindt het wel spannend om dagelijks met de schoolbus naar school te gaan. Zijn zus Hilde (12) vindt de verhuizing 'meer leuk dan jammer', ook al kreeg ze veel teleurgestelde reacties van vriendinnen.

In de jaren vijftig en zeventig gingen heel wat Nederlanders de Ravens voor. Maar dat waren andere tijden, vindt Wietze: "Toen nam je echt afscheid. Tegenwoordig heb je e-mail, telefoon, je kunt chatten en met een webcam kun je elkaar zelfs via de computer zien. Je hebt van die mensen die graag zeker willen weten dat ze binnen een dag weer thuis kunnen zijn. Voor ons is dat anders. Canada wordt ons 'thuis', dáár ligt onze toekomst."

(Foto ontbreekt: De familie Raven, nog voor de boerderij in Aduard.
© Jan Willem van Vliet)

Terug naar inhoudsopgave Oktober