Verknocht aan doedelzak en Schotse dans

(Dagblad van het Noorden, dinsdag 11 september 2002)

Door Sander Koenen

ADUARD/ZUIDLAREN - "Bij elke beat van de doedelzak moet je op één been springen. Als mensen het zien, denken ze eerst: dat ziet er vreemd uit. Maar later vinden ze het toch erg mooi." Marchien Kluiver (13) uit Aduard danst al vijfjaar bij de Carieke School of Highland Dancing in Zuidlaren, een school speciaal voor het leren van de Schotse dans. "Mensen proberen je wel eens na te doen en dan vragen ze of ik het kan uitleggen. Daar begin ik maar niet aan, het is veel te lastig.

Carieke Cazemier stichtte haar Schotse dansschool tien jaar geleden. Als danseres bij een doedelzak-band kreeg ze een zwak voor deze muziek. Het kostte haar heel wat cursussen en een examen in Schotland, voordat ze zich officieel representant van de Schotse danstraditie kon noemen. Nu is ze de hoogst opgeleide Schotse danseres in Nederland met de grootste dansschool, die twaalf docentes uit het hele Noorden telt.

Bij optredens noemen ze zichzelf Gillie Chalium, naar de muziek van de Zwaarddans. Cazemier: "Dat is een victoriedans. De Schotse koning kruiste zijn zwaard met dat van de vijand. Zo kreeg je vier vlakken waarin je kon dansen, natuurlijk zonder daarbij de zwaarden aan te raken. In het leger beoefenden ze deze dans als afvalrace, om te kijken wie het sterkst was. Wij dansen zelf ook met echte zwaarden."

Binnenkort staan de eerste echte examens op het programma onder leiding van een Schotse examinator. "Je moet gewoon niet op het publiek letten, maar op de muziek", weet de tienjarige Mathilde Bron uit Aduard. "En veel oefenen. Een kwartier per dag. Veel langer lukt niet, want je wordt er wel moe van."

Evelien Cazemier (5) is de jongste deelneemster. Ze wil later net zo goed worden als haar moeder en misschien zelf ook les gaan geven. Het mooist vindt ze de kleding. Een Schotse kilt, een 'waist coat' met zilveren knopen, speciale schoenen (een paar maten te klein om de tenen goed te laten krullen) en van die knieousen die zo lekker zitten.

Uitgedost in de Schotse klederdracht krijgen de dames soms vreemde reacties. Marchiens klasgenoten vinden de dans vooral in het begin een beetje raar. Mathilde danst niet voor de klas, omdat ze dan 'zeker weten geplaagd wordt'. En Carieke Cazemier hoorde twee mannen na het optreden in Zuidhorn fluisteren: 'Zouden die vrouwen ook niets onder hun kilt aan hebben?' Een prangende vraag, die meer dan eens gesteld wordt. Cazemier, met een lach: "Dames dragen er wél iets onder."

Terug naar inhoudsopgave September