Prachtige klanken in Abdijkerk Aduard (Nieuwsblad van het Noorden, zaterdag 9 februari 2002)
Gebeurtenis: concert door L'Archibudelli (Vera Beths, viool; Jürgen Kussmaul, altviool; Anner Bijlsma, cello).
Programma: Beethoven, Strijktrio's op. 9 no. 1 en 3;
Schubert, Strijktrio in Bes.
Gehoord: 8
januari in de Abdijkerk, Aduard.
Publiek: 225 (uitverkocht).
Of het in het algemeen te danken is aan hun darmsnaren en strijkstokken of ditmaal in het bijzonder aan de drie nieuwe instrumenten van een Haagse vioolbouwer, het trio L'Archibudelli (wat 'stokken' en 'darmen' betekent) klonk heel erg mooi in de Aduarder Abdijkerk. Het was alleen al een genot om telkens de timbres van de viool, altviool en cello te horen versmelten en weer uit elkaar waaieren. Het was bovendien ook nog eens zo, dat het ensemble uit de amper voor het voetlicht tredende triorepertoire muziek had gekozen waarvan alleen maar genoten kan worden.
Zoals de twee trio's uit Opus 9 van Beethoven, waarin een toen 28-jarige componist heel zijn overvloed. aan ideeën en speelsheden kwijt kon. De tijd dat hij, zoals Debussy oneerbiedig zei, een 'oude doverik' zou worden lag nog ver van hem, en neigingen tot heroiek had hij ook nog niet. Nee, er werd nog gespeeld met noten en vormen, en hoe.
Van het Strijktrio in Bes van een 20-jarige Schubert kun je misschien zeggen, dat het niet overal even sterke muziek is. In alle echo's van Haydn en Mozart die erin te horen. zijn zit veel charme, en soms steekt: er ook even een onrustig windje in het stuk op. Een pracht van een klank en dito muziek, Teer hoeft er eigenlijk niet te zijn, maar toch wil je ook iets anders. Namelijk dat de leden van L'Archibudelli niet alleen. speelden wat er stond en hoe het moest, maar dat ze ook nog uitstraalden dat ze innerlijk echt bij de muziek betrokken waren. En dat gevoel kreeg je toch niet; hoezeer er ook meer dan bekwaam. werd gemusiceerd, de ware geest leek toch te ontbreken.
PAUL HERRUER